Scenariusz uroczystości z okazji Święta Niepodległości

Rok szkolny 2010/2011

Opracowała mgr A. Sowa – Matalińska

Dekoracę sali stanowiła biało - czerwona flaga oraz godło Polski umieszczone na ścianie frontowej. Po prawej stronie sali stał stół nakryty czerwonym obrusem oraz krzesła dla komisji oceniającej uczniów w Konkursie Piosenki Żołnierskiej. Na tle flagi polskiej ustawiony był brzozowy krzyż, przed nim palący się znicz. Na środku sceny znajdował się stolik, przy którym uczeń odrabiał lekcję z historii.  Po lewej stronie usytuowany był stelaż z mapą Polski z okresu zaborów. W głębi sali stali uczniowie recytujący wiersze patriotyczne.

Osoby:
poczet flagowy, recytatorzy, uczeń odrabiający prace domowa z historii, dziewczynka (upersonifikowana Polska), kosynier, uczestnicy konkursu - uczniowie szkoły przygotowani do występów przez wychowawców klas, prowadząca uroczystość i konkurs.

Prowadząca:

Szkoła baczność.
Poczet flagowy wprowadzić.
Spocznij.

Witamy wszystkich gości.
Dzisiaj święto Polski.
Dzień Niepodległości.
 

            Zapraszamy na lekcję historii.  Temat: Jak Polska odzyskała niepodległość?

Uczeń (siedzi przy stole, na nim porozrzucane książki i zeszyty, drapie się po głowie, rozgląda po suficie, nerwowo kartkuje książkę, podnosi zeszyt i czyta z niego):„Dlaczego 11 listopada świętujemy odzyskanie niepodległości przez Polskę?” A skąd niby ja mam to wiedzieć? Co by tu napisać? Pani od historii jakieś trudne zadania zadaje... Odzyskanie niepodległości przez Polskę... Hmmm, a ona w ogóle ją utraciła? Gdzie to może być... (kartkuje zeszyt)...ooo, tu jakby... Co tu napisane? (Z trudem czyta) „I utraciła ziemie na rzecz...” Aaa. Co to za gryzmoły? Nie mój zeszyt? (spogląda na okładkę) Nie, mój, ale niewyraźnie jakoś. Może znajdę coś innego (otwiera książkę) – mam! (Przewraca szybko kartki) TYLE CZYTANIA???!!! Może jednak sam coś wymyślę (opiera się na krześle, patrzy w sufit, mówi powoli) Niepodległość, Polska, listopad... (Przeciąga się i ziewa) Zaraz pomyślę, zaraz (zasypia z głową oparta na zeszytach).

Głos: (gaśnie światło, na chłopca sypią się liście):
Liść opadł – jeden, drugi
klonowy, lipowy...
Mój liść, twój liść, jego liść,
liść listopadowy!
Słuchaj więc i patrz!
Z listopadowej opowieści
ucz się trudnej sztuki miłości do Ojczyzny.

Uczeń (podrywa się z miejsca): Co to? Kto to? Czemu tu tak ciemno? Czy ja śpię? Nie, zadanie pisałem. Ale w głowie mam pustkę...

Głos: Właśnie. Wstyd mi za ciebie tak bardzo, że postanowiłam ci pomóc.

Uczeń (rozglądając się na boki): Kto ty jesteś i czemu cię nie widać?

Głos: Jeśli okażesz trochę cierpliwości, sam będziesz mógł mi powiedzieć, kim jestem. Ale wróćmy do twojego problemu. Zadanie z historii, jak idzie?

Uczeń: Właśnie nie idzie, bo trochę... no, zapomniałem jak to było. Dawno to przecież było, prawda?

Głos: Prawda, dawno, ale wielu jest takich, co pamięta i dalej będzie pamiętało. Cóż, powiedziałam, że ci pomogę, więc posłuchaj, może sobie coś jednak z tego przypomnisz. Rozejrzyj się uważnie. Widzisz mapę? (uczeń podchodzi do mapy Polski podczas zaborów ) W 1772 roku na skutek słabości wewnętrznej Polski i niekorzystnej dla niej sytuacji międzynarodowej niektóre ziemie Rzeczypospolitej zostały przyłączone do Prus, Rosji i Austrii. Był to tak zwany pierwszy rozbiór Polski. Dobrze ci radzę, notuj ważne rzeczy. (Uczeń wypisuje na kartce 1772, Rosja, Austria i Prusy i przyczepia do mapy) Niestety, sytuacja w Polsce się nie poprawiła i 21 lat po pierwszym doszło do drugiego rozbioru, tym razem bez udziału Austrii.

Uczeń: Czyli II rozbiór Polski miał miejsce w 1793 roku? (zapisuje datę na kartce i jak poprzednio przyczepia ją do mapy ) Czy Polacy robili coś, żeby ratować swoje państwo?

Głos: Oczywiście, że tak! Polacy nie pogodzili się z losem kraju. W 1794 roku wybuchło powstanie przeciw zaborcom. Jego naczelnikiem był Tadeusz Kościuszko. Do walki pod jego przywództwem stanęli też chłopi.

Uczeń: Kosynierzy?

Głos: Ooo, coś jednak pamiętasz – kosynierzy. Spójrz...

(na scenie pojawia się uczeń przebrany za kosyniera)

Uczeń: Kosynierze Kościuszki,

gdzie idziesz z tą kosą?

Kosynier:

Do Naczelnika idę, bo wieści się niosą,
że znów będziemy walczyć dla Ojczyzny miłej.
Ja chcę mieć wolną Polskę...
Spełnię to marzenie.
To co, że w chłopskim stroju, cóż, że głodny, bosy?
Kiedy surmy zagrają żołnierzom do boju
W pierwszych szeregach zalśnią nasze ostre kosy.

Głos: Mimo odwagi i poświęcenia kosynierów powstanie upadło. W 1795 roku Austria, Prusy i Rosja dokonały trzeciego, ostatniego, rozbioru Polski. Posłuchaj zaborców.
(Uczeń zapisuje datę III rozbioru i przyczepia do mapy)

Uczeń: I co dalej? To koniec?

Głos: Na szczęście Polacy nadal wierzyli, ze ich kraj się odrodzi. Żył przecież w ich sercach, choć nie było go na mapie Europy. We Włoszech Jan Henryk Dąbrowski utworzył polskie Legiony, które walczyły u boku Napoleona. To pamiętasz na pewno.
(Na podkładzie muzycznym „Pieśń Legionów”).

Uczeń: Tak, pamiętam. I dzięki Napoleonowi odzyskaliśmy niepodległość, prawda?

Głos: Chyba rzeczywiście spałeś na lekcjach historii! Do wolności jeszcze długa droga. Sroga zima rosyjska pokonała wojska francuskie. Rozwiały się nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości dzięki Napoleonowi, ale mimo to walczyli dalej. W listopadzie 1830 roku wybuchło powstanie przeciwko Rosji. Czy pamiętasz jak się nazywało?

Uczeń: Eee... w listopadzie? Listopadowe?

Głos: Bardzo dobrze. Trwało ono przez 10 miesięcy i pochłonęło wiele ofiar.
Chociaż Polacy dowiedli swej odwagi, walka zakończyła się klęską. Z Polski musieli wyjechać wtedy Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Fryderyk Chopin i wielu innych. W kraju zapanował smutek.
(Uczeń przyczepia datę do mapy)

Recytator: Wiersz „Do kraju tego”

          Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba

Podnoszą z ziemi przez uszanowanie

Dla darów Nieba....

          Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie winą jest dużą

Popsować gniazdo na gruszy bocianie,

Bo wszystkim służą.

Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony

Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie,

"Bądź pochwalony!

 Tęskno mi, Panie...

Uczeń: Też bym tęsknił za domem. No, ale co się działo dalej?

Głos: Po stłumieniu powstania listopadowego zaborcy bezwzględnie tępili wszelkie przejawy polskości. W zaborze rosyjskim nasilono akcję wynaradawiania – rusyfikację. Wszystko to w styczniu 1863 roku doprowadziło do kolejnego zrywu narodowego. Stoczono wiele otwartych bitew i potyczek partyzanckich. Powstanie styczniowe trwało ponad półtora roku i było największym z powstań narodowych. Wzięło w nim udział około 200 tysięcy ludzi. Mimo to i ono zakończyło się klęską.

Uczeń: Pewnie i tym razem zaborcy ukarali Polaków za udział w powstaniu.
(uczeń przyczepia datę do mapy)

Głos: Znów na Sybir zsyłano więźniów i konfiskowano majątki Polaków. Nasilono rusyfikację i germanizację. Czara goryczy przepełniła się, gdy w języku zaborców kazano się modlić i uczyć religii. W obronie swej polskości stanęli wtedy najmłodsi uczniowie, mniej więcej w twoim wieku. W 1901 roku doszło do głośnego strajku dzieci z Wrześni.

Recytatorzy: Wiersz M. Konopnickiej „Tam od Gniezna...”

Głos: Tak, ale trzeba było czekać do kolejnego wielkiego wydarzenia historycznego, które rozpoczęło się w 1914 roku. Właśnie wtedy wybuchła I wojna światowa. Niestety, dla Polaków wcielonych do wrogich armii rozpoczęła się tragedia – brat musiał walczyć przeciwko bratu.
( uczeń przyczepia datę do mapy)

Recytator: Wiersz „Rozdzielił nas mój bracie...”

                           Rozdzielił nas, mój bracie,

                           zły los i trzyma straż –

                           w dwóch wrogich sobie szańcach

                           patrzymy śmierci w twarz.

                           W okopach, pełnych jęku,

                           wsłuchani w armat huk,

                           stoimy na wprost siebie –

                           ja – wróg Twój, Ty – mój wróg!

                           Las płacze, ziemia płacze,

                            świat cały w ogniu drży...

                           W dwóch wrogich sobie szańcach

                            stoimy – ja i Ty.

Uczeń: To bardzo smutne. No, ale chyba w końcu udało się zjednoczyć Polskę i połączyć Polaków.

Głos: Tak, I wojna światowa trwała 4 lata i pociągnęła za sobą wiele ofiar. Wreszcie nadszedł 11 listopada 1918 roku. Właśnie wtedy zakończyła się I woja światowa, a w Warszawie Przekazano dowództwo nad wojskiem Józefowi Piłsudskiemu – bohaterowi wojny i twórcy Legionów. Ten dzień stał się symbolem odzyskanej niepodległości.

Głos: Polska powróciła na mapy, Polacy odzyskali swoje państwo. Mogli wreszcie cieszyć się wolnością.

( uczeń przyczepia datę odzyskania niepodległości Polski do mapy)

Recytator: Wiersz „Niepodległość” A. Słonimskiego

Uczeń: Tak! Teraz bez trudu poradzę sobie z zadaniem. Czy mógłbym cię wreszcie zobaczyć, żeby ci podziękować osobiście?

Głos: A wiesz już, kim jestem?

Uczeń: Ty jesteś Polska. Ta, co nie zginęła.

Pojawia się dziewczynka – upersonifikowana Polska.

Szkoła baczność, do hymnu.
Hymn państwowy

( Wszyscy obecni: uczniowie, nauczyciele, rodzice śpiewają Mazurka Dąbrowskiego )

Po hymnie - spocznij.

Występ grupy przedszkolaków, uczniów klasy I i II
(przygotowani przez wychowawców - p. J. Józefowicz, p. W. Marlęga i p. M. Rutkowska )
recytacje wierszy o tematyce patriotycznej oraz śpiewanie piosenki wojskowej.

( Przed rozpoczęciem konkursu )

Szkoła baczność.
Poczet flagowy wyprowadzić.
Spocznij.

Konkurs Piosenki Żołnierskiej
Regulamin

Organizatorzy:
p. Anna Sowa - Matalińska 

Termin:
15 listopad 2009 r.

Cel:
Inspirowanie uczniów do rozwijania umiejętności muzycznych.

Konkurs był przeznaczony dla wszystkich zainteresowanych uczniów Szkoły Podstawowej w Wyszynach Kościelnych.

Zadaniem uczniów było zaśpiewanie dowolnej piosenki o tematyce żołnierskiej, patriotycznej, wojskowej lub innej związanej z tematyką losów polskich żołnierzy w czasie walk o niepodległość
i wolność naszej Ojczyzny w okresie I i II wojny światowej.

Uczniowie mogli występować z podkładem muzycznym lub bez podkładu, solo, w duecie, trio lub kwartecie.

Uczestnicy konkursu oceniani byli w dwóch kategoriach:
kategoria I - uczniowie klas I - III;
kategoria II - uczniowie klas IV - VI.

Komisja konkursowa w składzie:
przewodniczący - mgr A. Kuciński - dyrektor szkoły;
mgr D. Nagalska - nauczycielka muzyki;
mgr J. Józefowicz - nauczycielka wychowania przedszkolnego;
mgr M. Raczkowska - nauczycielka języka angielskiego
oceniali:
- interpretację artystyczną piosenki;
- melodię, rytm, tekst;
- dobór repertuaru do możliwości wokalnych uczniów.

Ogłoszenie wyników - 16 listopad 2009 r.

Do konkursu zgłosili się:
Kategoria I
1. Sandra Palmowska i Piotr Żandarski - duet - "Przybyli ułani" 
2. Maciej Siemianowski - solo - "Nie masz nad żołnierza" 
3. Piotr Żandarski - solo - "Wojenko, wojenko" 
4. Sandra Palmowska - solo - "Ułani,ułani" 
5. Kamil Klimek, Mariusz Osowiecki i Michał Smoliński - trio - "Szara piechota"
Kategoria II
1. Paulina Hermanowska, Dominika Gadomska i Patrycja Hermanowska - trio - " Na Nowej Górze" 
2. Karolina Zarazińska - solo - "Rozszumiały się wierzby płaczące"
3. Natalia Klimek i Natalia Zaremba - duet- "Jak to na wojence ładnie" 
4. Ilona Bieniek, Justyna Zarazińska i Ola Jaworska - trio - "Serce w plecaku" 
5. Małgorzata Żandarska - solo - "Białe róże " 
6. Piotr Ochelski - solo - " Ułani, ułani" 
7. Weronika Chełstowska, Roksana Szczepańska i Paulina Świderska - trio -"Wojenko, wojenko"
8. Dawid Szczepański, Radosław Świderski, Bartosz Pienicki i Kamil Grendziński - kwartet -" Deszcze niespokojne" 

Po uroczystej akademii i konkursie przedszkolaki i uczniowie klasy I otrzymali dyplom i słodycze za zaangażowanie i występy, które spodobały się wszystkim widzom.

Komisja konkursowa miała "twardy orzech do zgryzienia" oceniając prezentacje naszych uczniów. Wszyscy byli bardzo dobrze przygotowani. Opracowali ciekawe interpretacje piosenek, niektórzy wystąpili w odpowiednio dobranych strojach. Wyniki konkursu zostały ogłoszone 16 listopada 2010 r. Najlepsi otrzymali dyplomy i nagrody rzeczowe. Wszyscy pozostali uczestnicy konkursu otrzymali dyplomy za udział w konkursie. 

Wśród najlepszych znaleźli się:

Kategoria I:

miejsce I - Sandra Palmowska i Piotr Żandarski - duet z klasy III
miejsce II - Maciej Siemianowski - solista z klasy III

miejsce III - Kamil Klimek, Mariusz Osowiecki i Michał Smoliński - trio z klasy III

Kategoria II:

miejsce I -  Piotr Ochelski - solista z klasy VI
miejsce II -  Ilona Bieniek, Justyna Zarazińska i Ola Jaworska - trio z klasy VI i IV

miejsce III - Natalia Zaremba i Natalia Klimek - duet z klasy IV

    DZIĘKUJEMY RODZICOM, NAUCZYCIELOM I UCZNIOM ZA UDZIAŁ W UROCZYSTOŚCI!!!